Gisterenmiddag rond 15.30 strooiden Israëlische F16’s pamfletten uit over de Gazastrook. De boodschap: mensen in het noorden van de Gazastrook, de grensgebieden en een aantal wijken van Gaza stad moesten onmiddellijk hun huizen verlaten, want hun wijken zouden niet meer veilig zijn. Het begin van het gevreesde grondoffensief leek aanstaande; paniek.
Met Israel’s oorlogsmisdaden van 2008-2009 nog vers in het geheugen sloegen mensen massaal op de vlucht. Ze zochten onderkomen bij familie in andere wijken of in één van de 10 UNRWA scholen verspreid over de Gazastrook die hun deuren openden om vluchtelingen op te vangen. Nog diezelfde avond zochten vele radeloze families (6.000 mensen) hun toevlucht in VN scholen. Deze raakten al gauw overvol, waardoor vanochtend nog eens 3 scholen opengingen.
Leden van de al Attar familie op het schoolplein (rechts: Mahmoud), Gaza stad – 21Nov12
Eén van de gevluchte families is de al Attar familie uit Attatra, in het noorden van de Gazastrook. “We hebben in alle haast onze spullen gepakt, wat eten en dekens, en zijn direct vertrokken. Mensen raakten volledig in paniek toen de pamfletten uit de F16s kwamen vallen,” zegt Mahmoud el Attar. Hij kwam gisteren met zijn vrouw, 9 kinderen en 26 kleinkinderen naar de VN basisschool voor jongens. “Nu verblijven we met z’n allen in één klaslokaal van zo’n 8 bij 6 meter. Er is niet veel plek. We hebben geen matrassen en onvoldoende lakens. We moesten de nacht doorbrengen op de stenen vloer en op stoelen dus nauwelijks een oog dichtgedaan. Er werd ook veel gebombardeerd om ons heen. Een journalist werd vannacht gedood door een luchtaanval op zijn auto, in een straat hier vlakbij.”
Ook al worden de VN scholen gezien als een veiliger heenkomen, Mahmoud maakt zich geen illusies: “We voelen ons ook hier niet veilig. Ze hebben al eens eerder VN scholen gebombardeerd.” Daarmee verwijst hij naar de Israëlische aanvallen met witte fosforbommen tijdens het militaire offensief van december 2008 – januari 2009.
Hanan al Attar (45), de vrouw van Mahmoud, heeft een zware week achter de rug. “De afgelopen week was verschrikkelijk. Alles werd gebombardeerd om ons heen, vanuit F16’s en drones, maar ook door tanks. We hebben al die tijd niet geslapen. Vooral de kinderen zijn erg bang.”
Hanan al Attar (45) met haar 3-jarige dochtertje Thouwra, Gaza stae – 21Nov12
Naast haar dartelt haar 3-jarige dochtertje Thouwra, wat ‘revolutie’ betekent, in het rond. Thouwra heeft een blauw oog en wat schrammen in haar gezicht. Hanan legt uit dat Thouwra het op een lopen zette tijdens één van de bombardementen drie dagen geleden en daarbij op haar gezicht was gevallen.” Het kleine meisje lacht ontwapenend; het is moeilijk te geloven dat zo’n jong leven als zoveel ellende gezien heeft.
Ondanks het harde werk van de VN medewerkers zijn de omstandigheden in het schoolgebouw verre van ideaal. Het gebouw is niet ingericht op het opvangen van de 1.800 mensen die er momenteel verblijven. De vluchtelingen zijn verspreid over de 34 klaslokalen; het is er benauwd, de vloeren zijn smerig en er hangt een indringende stank.
Akif Shalabi, leraar handenarbeid in de school, draait afwisselend met collega’s 12-uurs diensten om de toegestroomde families van hulp te voorzien. “We zijn nu bezig met de bevoorrading in water, voedsel en medicijnen. Er is speciale zorg nodig voor de 150 baby’s en de zwangere vrouwen die hier nu verblijven. Gisterenavond nog, ging een vrouw bevallen; we hebben haar naar het ziekenhuis moeten brengen.” De paniek en ontheemding heeft een grote impact op mensen: “Iedereen is erg emotioneel. Toen ze gisteren aankwamen waren vooral de kinderen en oudere vrouwen in tranen,” zegt Akif.
Hoelang de familie in de school zal blijven, weten ze niet. Ze kunnen alleen maar afwachten. Hanan: “We willen terug naar ons huis. We willen leven zoals gewone mensen en ons veilig kunnen voelen. We hopen op een staakt-het-vuren. Tot die tijd gaan we nergens heen.”
Voor foto’s van de VN school, klik hier.
A SECOND GLANCE 
Engelbert Luitsz
November 21, 2012
Ik heb een foto van je geleend, hoop dat dat ok is. Erg blij met jouw berichtgeving. Ik probeer er vanuit de verte ook aandacht aan te schenken.
Jaap Hamburger
November 21, 2012
Lydia, ga door zo, met te beschrijven en te documenteren van wat je waarneemt. Een aansprekende selectie van feiten, de goede toon, ik plaats vanaf nu je reportages in principe op mijn FB pagina.
Bewonderenswaardig, dat jullie er ‘onder de huidige omstandigheden’ (het eufemisme van de maand…) de tijd en de concentratie voor kunnen opbrengen.
Als het niet zo onbedoeld cynisch zou klinken, zou ik zeggen: wish the Gazans well….
Met vriendelijke groet,
Jaap Hamburger, vz. Een Ander Joods Geluid.
janfreak
November 22, 2012
Ja, er is een oud gezegde, Wie wind zaait zal storm oogsten. Ik heb geen medelijden met de Gazanen, ze hebben het over zichzelf afgeroepen, zij zijn begonnen met Israël te bestoken met raketten.