Een ingekorte versie van dit artikel verscheen op woensdag 22 mei 2013 in DWDD Magazine. Bekijk het hier.
Al een tijdje voel ik mij flink beroerd en afgelopen week bezocht ik dan ook een dokter. Zij stelde vast dat ik een alvleesklierontsteking heb. Slecht nieuws, want dit kan levensbedreigend zijn.
Diezelfde avond nog lig ik in het Shifa ziekenhuis in Gaza-stad. Er is vrijwel niets voorhanden in dit ziekenhuis. Er zijn zelfs geen lakens voor patiënten.
De Erez grensovergang tussen Israël en de Gazastrook
De volgende ochtend belt een vriend nadat hij hoorde dat ik was opgenomen. Hij werkt voor de Verenigde Naties en zorgt voor de veiligheid en het welzijn van buitenlanders die hier wonen en werken. Hij klinkt ernstig: ‘Het Israëlische leger heeft je toestemming gegeven voor een evacuatie naar een Israëlisch ziekenhuis. De grens met Israël gaat over een uur dicht, dus je moet snel zijn. Daarna is de grens zeker 1,5 en mogelijk 2,5 dagen dicht vanwege het Joodse weekend.’
Ik sta voor een moeilijke keuze: Ik wil de Gazastrook absoluut niet verlaten. Toen Israëlische F16s, drones, oorlogsschepen en tanks de Gazastrook dagenlang bestookten afgelopen november, dacht ik geen moment aan evacuatie.
Ook nu wil ik geen gebruik maken van een voorkeursbehandeling die buitenlanders krijgen van de bezettingsmacht. Palestijnen komen alleen in aanmerking voor een urgente overplaatsing naar een Israëlisch ziekenhuis indien ze in levensgevaar verkeren.
Sabreen Okal met twee van haar kinderen.
Ik denk aan Mahmoud, de 25-jarige neef van mijn college Rami die vorig jaar geen toestemming kreeg om naar een Israëlisch ziekenhuis overgeplaatst te worden. Zijn nierfalen zouden niet ernstig genoeg zijn. Toen hij uiteindelijk toch als ‘kritiek’ werd beschouwd, werd hij overplaatst. Hij overleed de nacht na zijn aankomst in het ziekenhuis. En ik denk Sabreen Okal, een jonge moeder van mijn leeftijd die ik enkele maanden geleden interviewde. Ze voelde en zag de kankergezwellen in haar lijf groeien. De noodzakelijke behandeling was niet beschikbaar in de Gazastrook. Drie maanden lang werden haar verzoeken tot reistoestemming zonder opgaaf van reden afgewezen.
De artsen in het ziekenhuis zeggen mij dat het noodzakelijk is om naar Israël te gaan; ik loop teveel risico. Indien mijn gezondheid verder verslechtert, kunnen ze in Gaza weinig voor me doen.
Verscheurd door het gevoel van onrecht, stem ik toch in met een medische evacuatie. Vijf minuten later brengt een internationale hulporganisatie mij naar de grens. Aan de andere kant wordt ik opgewacht door een ambulance die mij naar het ziekenhuis in Tel Aviv brengt.
En hier lig ik dan, in ziekenhuis Ichilov met eersteklas medische zorg. Vier complexen met de nieuwste apparatuur, de beste specialisten in huis en een futuristisch uiterlijk. Wetende dat ik de juiste beslissing heb gemaakt, knaagt toch het gevoel van onrecht.
A SECOND GLANCE 
Jan Schnerr
June 2, 2013
Sterkte en beterschap.
Jan S.
Kees Wagtendonk
June 3, 2013
Beste Lydia,
Hou je goed. Bedenk dat je ook hier, ja juist hier je nuttig kunt maken!
Hartelijke groet en beterschap!
Kees W.
heleen witte
June 3, 2013
Beste Lydia, ik kan me je gevoel van onrecht heel goed voorstellen! .Wordt gauw weer beter en ga door met dit onrecht aan de kaak stellen!
Lilian Peters
June 5, 2013
Dag Lydia, Salamtek habibti! Van harte beterschap en bedankt voor al je werk. Keep up the spirit and keep us posted!
Engelbert Luitsz
September 12, 2013
Dit is op JUS IN BELLO herblogden reageerde:
Add your thoughts here… (optional)
Yvonne
October 1, 2013
Tjonge jonge, nou breekt mij m’n klomp….. Maandenlang verslagen schrijven over de “vreselijke bezetter”, het inhumaan Israel, schenders van de mensenrechten en weet ik wat en verdomd, nu heb je ze nodig en je neemt maar wat graag hun hulp aan ookal voel je je uiteraard wel wat schuldig… Wie is hier nu zo hypocriet als de pest????? Je kon namelijk ook naar Nederland vliegen, had ik meer respect voor gehad.
Ik ben benieuwd naar je volgende verslag, hopelijk in goede gezondheid.
Nogmaals Lydia, ik wens je veel wijsheid en gezondheid toe.
Applaus voor humaan Israel!!!
Lydia de Leeuw
October 1, 2013
Hoi Yvonne,
Het is jammer dat de boodschap van deze blog post blijkbaar toch niet bij je is aangekomen.
Laten we eerst één feit voorop stellen: als bezettingsmacht van de Palestijnse gebieden is het Israël`s verplichting (!) onder internationaal recht om ervoor te zorgen dat de inwoners van het bezette gebied toegang hebben tot de meest primaire voorzieningen, zoals onderwijs, gezondheidszorg en schoon drinkwater. Die internationaalrechtelijke verplichting schendt de Israëlische regering dagelijks door de illegale afsluiting van de Gazastrook. Illegaal en inhumaan, daarover zijn de geleerden (waaronder het Internationale Rode Kruis) het unaniem eens.
Verder beweer je dat mijn keuze om geëvacueerd te worden mij een hypocriet maakt. Gelukkig raakt jouw persoonlijke oordeel me niet, maar het jaagt me wel angst aan. Het impliceert dat je van mening bent dat ik hetzelfde lot had moeten onderdaan als de vele honderden Palestijnen die de toegang tot gezondheidszorg is geweigerd. Brrrr…eng hoor.
Toen ik in het ziekenhuis in Gaza lag, gaf iemand me wijze raad: ´we hebben niet nog een martelaar nodig. Je moet in leven blijven om iets voor ons te kunnen betekenen´. En dus, Yvonne, door een volgens jou hypocriete keuze te maken kan ik blijven vertellen en schrijven over de misdaden die de Israëlische bezettingsmacht begaat tegen het Palestijnse volk en de internationale vrede.
Nog een praktische vraag; van waaruit kan een zieke vanuit Gaza naar Nederland kan vliegen? Bedoel je vanaf het door het Israëlische leger vernielde internationale vliegveld in het zuiden van de Gazastrook? Of misschien vanaf het vliegveld in Caïro dat op ruim een dag reizen van Gaza ligt?
Hopelijk zul je ooit inzien hoe misdadig en inhumaan de Israëlische bezetting en afsluiting zijn. Deze vallen niet te rechtvaardigen en zijn illegaal. Misschien zou je zelf eens naar de bezette gebieden moeten reizen, want het lezen van ooggetuigenverslagen heeft blijkbaar niet veel uitgehaald.
Het beste,
Lydia
Ad Mols
October 2, 2013
Hoi Yvonne,
Ik las (helaas) jouw reactie op de volgens jou inconsequente handelwijze van Lydia, die bij zeer ernstige ziekte ineens het “humane” Israel nodig had. Ik denk, dat Lydia je een duidelijk antwoord gegeven heeft. Laat me je ten overvloede uitnodigen om eens te komen praten met mij en een Palestijnse vluchteling, die samen met anderen werken om het leven in de vluchtelingenkampen in Libanon iets humaner te maken. Deze mensen zijn verdreven uit hun eigen land door zeer inhumane methoden, waarvan een joodse advocaat zei: “Dat hebben we van de Duitsers geleerd”. Nog steeds hebben deze mensen de status van statenloos vluchteling. Wat de Gaza betreft: het wordt wel het grootste concentratiekamp ter wereld genoemd. Dit handhaven is dusdanig inhumaan, dat Israel een ware schurkenstaat is. Als je de voortdurende landdiefstallen ziet, het ontmenselijken van Palestijnen in de bezette gebieden, de pogingen een cultuur kapot te maken, dan kun je niet anders dan een staat veroordelen en bestrijden, ook al zorgt die staat goed voor eigen burgers en een enkele buitenlander die door ernstige ziekte in hoge nood is.
Jammer, dat je dat nu nog niet wilt inzien, maar mijn uitnodiging staat!
Vriendelijke groet en vooral veel wijsheid,
Ad Mols
voorzitter ‘Mijn Thuis’
http://www.mijnthuispalestina.com